default

Σημείωμα της μεταφράστριας στα Ελληνικά του βιβλίου “99%” του Πιερ Λοράν (2017, Libreria Espanola Νικολόπουλος)

   Η αριστερά του 21ου αιώνα δεν γεννήθηκε σήμερα. Συνυφάνθηκε μέσα από την ίδια της την ιστορία και τους αγώνες της, τους αγώνες όλων αυτών που υπερασπίστηκαν το ιδανικό της κοινωνίας των ανθρώπων, καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου, του 19ου και του 18ου αιώνα.

   Είναι οι σύντροφοι, οι κομμουνιστές, οι αγωνιστές, οι επαναστάτες που αφιέρωσαν τη ζωή τους, γέννησαν αγωνιστές, έγραψαν με το αίμα τους τη μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τη διακήρυξη των πολιτών, για την πολιτική της χειραφέτησης, για την αρχή της αδελφοσύνης, για την κοινή ανθρωπότητα. Έχτισαν μες το χρόνο την ιστορία της αριστεράς, την ιστορία μας, το κοινό μνημείο μας, στο οποίο μπορούμε πάντα να επιστρέφουμε και να αντλούμε, εμείς οι σύντροφοι, οι κομμουνιστές, οι αγωνιστές, οι επαναστάτες του 21ου αιώνα, κουράγιο.

   Σήμερα, οι παγκόσμιες αριστερές, με τις πολλαπλές γεωγραφίες, τις διαφορετικές εκφάνσεις και εκφράσεις, συνυφαίνουμε και δεσμευόμαστε στην παγκόσμια αριστερά, στο πρόταγμα της και το σταθερό της βήμα τον 21ο αιώνα.

   Μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, τις ιστορίες μας, τα θέλω και τις ανάγκες μας. Ξεπερνάμε τον περίκλειστο άνθρωπο, τις περίκλειστες ιδέες και τάσεις, τις περίκλειστες πραγματικότητες. Απελευθερώνουμε τον άνθρωπο από τον συμβολικό και πραγματικό εγκλεισμό και συνδιαμορφώνουμε το δρόμο για την κοινή εμπειρία της ζωής μας στον κοινό μας κόσμο.

  Oι άνθρωποι βγαίνουμε στο προσκήνιο και γινόμαστε οι πρωταγωνιστές της ζωής μας. Εγκαταλείπουμε σταθερά τη θέση εκείνη που μας καθιστά μακρινό θεατή και βουβό ακροατή της ίδιας μας της ύπαρξης και της απόφασης που παίρνουμε στη ζωή μας.

   Τέσσερις πραγματικότητες ζητούν διέξοδο, απαντήσεις και δυνατότητα στην πολιτική πρόταση της παγκόσμιας αριστεράς του 21ου αιώνα.

• Είναι δυνατόν να οργανώσουμε τη συλλογική μας ζωή χωρίς να βάζουμε στο επίκεντρο της την ιδιοκτησία. Ο καπιταλισμός δεν είναι και δεν πρέπει να είναι το τέλος της ιστορίας. Η κοινοκτησία μπορεί να αποτελέσει το οικονομικό πεδίο της δράσης μας.

• Η οργάνωση της παραγωγής μπορεί να γίνει με τρόπο διάφορο από τον διαχωρισμό της εργασίας και τη διαίρεση του κόσμου της εργασίας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος διαχωρισμού της πνευματικής και της χειρονακτικής εργασίας, του έργου της διεύθυνσης ενός καθήκοντος και της εκτέλεσης του, της άνισης αμοιβής της εργασίας και την διατήρηση της οικονομικής ανισότητας στο εσωτερικό της εργαζόμενης τάξης.

• Η οργάνωση της συλλογικής μας ζωής μπορεί να γίνει χωρίς να παραμένουμε έγκλειστοι σε κάποιο ταυτοτικό σύνολο, όπως η εθνικότητα, η θρησκεία, η γλώσσα, το έθιμο. Η πολιτική μπορεί να ενώσει την ανθρωπότητα πέρα από τα σημεία αναφοράς που την κατατέμνουν. Οι διαφορές μπορούν να ενυπάρχουν μέσα στην ανθρωπότητα διαμορφώνοντας τον πραγματικό διεθνισμό. Η πολιτική μας πρόταση είναι μια πραγματικότητα διεθνική.

• Η αντιμετώπιση του δημοκρατικού ελλείμματος και του αιτήματος για δημοκρατικό ήθος μπορεί να εδραιωθεί και να δώσει απάντηση σε δύο σημαντικά ζητήματα.                               

1. Τη διαμόρφωση της συνθήκης έκλειψης του κράτους ως διαχωρισμένη εξουσία που κατέχει το μονοπώλιο της βίας και της βίαιης καταστολής του πολίτη (αστυνομία, στρατός κλπ).       

2. Τη θεσμική επανεφεύρεση                                                                                                             α. της συνεχούς λαϊκής συμμετοχής ως προϋπόθεση της δημοκρατικής λειτουργίας, και         β. της επίλυσης του ζητήματος της δημοκρατικής εκπροσώπησης, που συμβαίνει πάντα στο όνομα ενός λαού τη στιγμή που ο ίδιος παραμένει υποχρεωμένος να σιωπά γιατί κρίνεται ως μη ικανός να εκφράσει το προσωπικό ή το συλλογικό του δικαίωμα.

Κλείνοντας αυτό το σημείωμα θέλω να ευχαριστήσω τον Pierre Laurent που μου εμπιστεύτηκε τις λέξεις του και να συμπληρώσω ότι η σχέση αλληλεγγύης ανάμεσα στις παραπάνω δυνατότητες και η επιλογή τους σε κοινό τόπο πολιτικής είναι ο κομμουνισμός.

Αθήνα, 17.12.2016